چشمان همیشه گشنه - 35

خانه‌ی دلخواهتان را بنا کنید، فرم و محتوایش را تا کوچکترین جزئیات، بسنجید و بپسندید، نورها را با سلیقه خودتان کم و زیاد کنید، ورودی‌ها را جابجا کنید و راهروها را گشاد و تنگ کنید، اتاقهای کوچک و بزرگ اضافه کنید، حتی زمین و مکانش را هم خودتان به دلخواه انتخاب کنید. من به شما قول می‌دهم که چنین خانه‌ای دلزده‌تان می‌کند. این خانه، خانه رویاهای شما نیست چراکه آدمها از هنر خودشان لذت نمی‌برند بلکه این بازخور مطلوب مخاطبشان است که به آنها اشتیاق هنرپردازی می‌دهد. خواسته شدن و فهمایشی که از سمت مخاطب برمی‌گردد، اوج خواهش یک هنرمند است. این داستان، برعکس هم صادق است، بهترین داشته‌های ما، محبوبترین لحظات عمر ما، ساخته و پرداخته خودمان نیستند، بلکه همیشه دیگرانی بوده‌اند که در گرو حضور و وجود آنها، بهترین‌های زندگی‌مان رقم خورده است. واقعیت این است که ما آدمها بیشتر از آنکه از آفرینش لذت ببریم، از تحسین لذت می‌بریم.

برخودپختگی یا ساخت و پرداخت غذا بی ‌مخاطب غیر، وضعیتی که در آن، کسی جز خودتان از غذا لذت نمی‌برد، جز سیر کردن شکم ارزش دیگری ندارد، حتی اگر با بهترین مواد، بهترین غذای دلخواه‌تان را ساخته باشید. لذت واقعی آشپزی، لذت پختن برای دیگران است، همان لحظه‌ای که مخاطب، لقمه‌های پی‌درپی را فرو می‌برد و سیر می‌شود. سیر کردن اغیار با حفظ کیفیت، هنر واقعی یک آشپز است. بنابراین اگر می‌خواهید تجربه ناب و اصیل لذت آشپزی را بچشید، با بهترین مواد برای بهترین دوستانتان بهترین غذاها را بسازید و خودتان با حفظ گشنگی، به تماشای بلعیده شدن هنرتان و لذت بردن آنها بنشینید. لذت که تمام شد، دیگر میلی به غذا نخواهید داشت، گیرم کمی برای زنده ماندن. بهترین آشپزها لاغر و نحیف اند.