چشمان همیشه گشنه - 13

چای وقت ندارد، چای ظرف دارد. ظرفی لیاقت حمل چای دارد که چیزی برتر و بارزتر از چای نداشته باشند، ظروفی که دسته/رنگ/گوشه/فرورفتگی/برآمدگی/قوس دارند برای چای مناسب نیستند، چای از ازینها می‌رنجد، غرورش می‌شِکند و می‌شود آب قرمز رنگی بی‌مزه ای که فقط داغ شده است.
چای در گیلاس شراب انحنای بی‌جا می‌گیرد. لیوان شیشه‌ای خیلی بزرگ حضور چای را فدای ابعاد خودش می‌کند. چای در لیوان‌های گوشه‌دار/طرح‌دار/مشجر بد طعم خواهد بود چون گوشه‌ها چیزی مهمتر از چای هستند. چای در ماگ سرامیکی مزه اش را فقط از فرم گرد دیواره‌ها گرفته وگرنه که دلخورست از ماگ، چرا که چای در ماگ دیده نمی‌شود. لیوان رنگی هم برای چای مثل این است که کباب را لای چند پر کالباس پیچیده باشند گذاشته باشند لای ساندویچ، توهین‌آمیز است و مسخره. چای مغرور است و دوست ندارد چیزی زیباتر و مهمتر از او باشد لذا بهترین ظرف برای صرف چای‌، لیوانهای شیشه‌ی بی‌رنگ نه خیلی بزرگ و تمامن گرد و بی‌دسته اند.