02

مُردن تنهاترت می‌کند، بعد از مرگ حرف می‌زنیم اما کسی نیست که جواب بدهد، کسی حواسش به تو پرت نمی‌شود لذا آنقدر با خودمان حرف می‌زنیم تا دیوانه شویم. دیوانه که شدیم، به حال خودمان رها می‌شویم تا از فرط دیوانگی بمیریم منتها دیگر امکان مرگ نیست پس تنها و دیوانه باقی می‌مانیم و ازآنجا که گذشت زمان مطرح نیست و همه چیز ازلی و ابدی است، کافی است دیوانه و تنها بشویم تا دیگر فرصتی برای تغییر نباشد. پس سعی کنید زنده باشید. تصور آرامش ابدی پس از مرگ، تصوری سطحی است که از سکوت و سکون مردگان ناشی شده. نمیرید که سرگشته می‌شوید.