خوبی دنیای مجازی اینست که همیشه می‌شود آدم زیر پایش را نگاه کند و ببیند که کجای این دنیا ایستاده است. می‌شود به سادگی خود را در گذشته مرور کرد و دید که چه بوده و چه کرده. نوشته‌ها و لایکهایی که پای چیزهای دوست داشتنی گذارده اید، همه گواه دقیق، مستند و روشنی بر احساس شما در آن لحظه خاص است. دنیای مجازی به جایی رسیده که دیگر می‌شود گفت یک عمری ازش گذشته و پیراهنهای پاره کرده در این عمر ده ساله، قابل استناد و معتبر است. اینروزها دنیای مجازی به فصل نوستالوژی‌شدگی‌ش رسیده. 2002.
No comments:
Post a Comment