اصلن حواسش نبود که _16

اصلن حواسش نبود که _ 15

خود ستایی _ 1

کاوه رضایی

کاوه رضایی برای من فقط یک همکلاسی نبود شریک جرم همه خلاف های بچگی ام بود ، کسی که اولین سیگار زندگیمان را باهم روشن کردیم ، سیگار که نه ، برگ های خشک شده ای پیچیده در کاغد های معمولی با فیلتری از جنس دستمالِ کاغذی لوله شده ، پر دود و تند و سنگین، کلاس پنجم دبستان بودیم و در بهترین مدرسه یک شهر کوچک باهم درس می خواندیم تا بزرگ شویم ،بزرگ شدیم ، سال بعد مقطع راهنمایی از هم دورمان کرد و وقتی دوم دبیرستان رفت که تجربی بخواند تا مثل برادرش دکتر داروساز بشود کلن از هم جدا شدیم اما هیچگاه فراموش نمی کنم که همیشه سر کلاس با اینکه میزهایمان با هم فاصله داشت ، اون وسطای کلاس یواشکی به هم نگاه می کریدم و خیلی جدی پره های دماغمان را از دور برای هم تکان می دادیم و بعد از چند دفعه آنچنان از خنده یمان می گرفت که همیشه مجبور می شدیم لبمان را گاز بکنیم و جدن دردمان بگیرد تا فقط نخندیم وکتک نخوریم ، امروز از آنهمه لذت و خلاف وبچگی فقط همان سیگارش برایم مانده وبس .‏

اصلن حواسش نبود که _14

اصلن حواسش نبود که _13

لیست ها و آدم ها

بالاخره اینطوری است که هر آدمی برای انتخاب آدم زندگی اش برای خودش لیستی می سازد پر از انتخاب های جورواجور وخب روند نرمالش اینست که بعد از بررسی و نمره دادن به آدم ها بعضی اسمها اصلن همان اول خط می خورند ، جلوی اسم یک عده تیک میاد و فقط بعضی اسمها ستاره می گیرند و این روندغربال آنقدر ادامه پیدا می کند تا در نهایت شخص مورد نظر باقی بماند فقط مشکل همیشه اینست که هیچکس هیچ وقت شخص مورد نظر لیست شخص مورد نظرش نیست .‏

^