تنهایی خوردمان نکنید. سعی کنید حداقل یک نفر، حتی اگر شده خیلی بی‌ربط روبرویتان نشسته باشد، تلویزیون روشن باشد یا روزنامه‌تان در همان نزدیکی پهن باشد. در وقت خوردمان تنهایی، آن بخشی از مغز که کارش توجه کردن است، آن روح سرکش و نا آرام، جایی برای رفتن ندارد. تن هم که مشغول لذت است، پس فرصت پیدا می‌کند تا کاملن دلخواه رفتار کند و البته اغلب به چیزهای بزرگ عمومن درد‌آور و ناخواسته اند توجه می‌کند. اتفاقی که می‌افتد مثل خواب است. آدمها وقت خوردمان، در لحظه جویدن با چشمان باز خواب می‌بینند. حال تصور کنید کسی نشسته باشد روبرویتان، در آن صورت بخش توجه‌کننده مغز معطوف می‌شود به بزرگترین چیزی که در نزدیکش است و لاجرم در طرف مقابل مداقه می‌کند. حال گزینه مناسبی هم اگر باشد عاشقش می‌شود. ناخودآگاه آدمها وقت خواب اگر بی‌کنترل و تصادفی عمل می‌کند، در حال خوردمان می‌شود کنترلش کرد، می‌شود خط داد و به فرمانش در آورد. پس اگر خواستید عاشق کسی بشوید، همراه با او چیزی بخورید. الکل اما نخورید، الکل ناخودآگاه را شل می‌کند و نمی‌گذارد عاشقش شوید. الکل باشد برای وقتی که دیگر فقط عشق نخواستید.
No comments:
Post a Comment