اینکه شروع استفاده بشر از کشک به کجا و چه زمانی برمی‌گردد نامشخص است ولی در کتابهای تاریخی آمده که سربازان کوروش در جنگها کشک (احتمالن به صورت اشکنه) می‌خورده‌اند. غذایی بسیار مقوی، سریع آماده‌شو، قابل حمل و خراب‌نشدنی.
آب و ماست را با نمک جوشانده و تغلیظ می‌نمایند تا خمیری شود، سپس دوکی‌شکل شده‌اش را در آفتاب خشک می‌نمایند تا به شکل گلوله‌هایی کوچک با رنگ یکدست سفید دراید. برای مصرف لازم است از کشک‌ساب، کاسه‌ای سفالین با سطح داخلی مضرس استفاده شود. درون کشک‌ساب کمی آب ریخته و کشکها را با آب به سطح زبر داخلی مالانده و آب را پس از کشکی شدن تعویض کرده، بدین ترتیب کشک مایع جهت استفاده در غذا بدست می‌آید. این روش تا رسیدن به حجم لازم ادامه یافته و در این کش و قوس، کشکها تغییر رنگ داده و قهوه‌ای و بعضن زرد و سفید می‌شوند. این روش از عهد کوروش تا اوایل دهه هفتاد شمسی تنها روش تهیه کشک بود، روشی سخت، پردردسر و طولانی. اما از بیست سال پیش شاهد خیانت صنایع لبنی به این کهنه غذای باستانی هستیم و می‌بینیم که ماست جوشانده را دستکاری کرده و بجای کشک آفتاب‌خورده و پرمزه به مردم قالب می‌کنند و کسی هم شاکی نیست و این خیانت را خدمت می‌بینند. احتمالن به مرور زمان اصل داستان فراموش خواهد شد و مزه اصیل آن که دقیقن از آفتاب‌خوردگی‌ست، با طعمی نو جایگزین خواهد شد. همان اتفاقی که برای سس مایونز افتاده، مطمئن باشید مایونز کارخانه‌ای امروز با شاهکار خوش‌طعم خالق این سس فرانسوی فاصله زیادی دارد.
No comments:
Post a Comment