چشمان همیشه گشنه - 75

مشهد اگر اعلام استقلال کند و از کشور جدا شود، پرچمش این سه رنگ عزیز و مقدس بستنی سنتی طلاب خواهد بود. رنگ‌هایی که هریک سمبل بخشی از میراث این شهر اند.

رنگ سفید پرچم نشانه صلح و شیرموز است. نوشیدن شیرموز در مشهد اتفاقی معاصر اما جاافتاده است که رافع غم‌های روزمره بوده و شرایط رسیدن به صلح و تفاهم را بین شهروندان این شهر فراهم می‌کند. خامه‌دار یا ساده، رضا یا سجاد، هرچه که باشد در زمستان و تابستان با آن یخ‌زدگی پنهانش، لاجرم تاثیرگذار خواهد بود.

طلا اگر در شهرهای دیگر جهان تنها در طلافروشی‌ها دیده می‌شود، اینجا در مشهد علاوه بر طلافروشی‌ها، در دو مکان دیگر نیز چشمانتان را خیره خواهد کرد. مکان اول خشت‌های طلایی گنبد بسیار بزرگ حرم امام رضاست که از هر جای شهر، زرد و خیره کننده آدمها را مبهوت می‌کند. مکان دوم اما در تعدد فروشندگان طلای خوردنی بسیار گرانقیمتی است که جز رنگ و عطرش، مفرح و شادی‌آور است. رنگ زرد میانی پرچم بدون شک باید نماد زعفران، در این خطه از زمین باشد.

رنگ قهوه‌ای شکلاتی پرچم اما رنگ آشنای کباب است، میراث لذیذ مشهد. این شهر بهشتی برای گوشتخواران محسوب می‌گردد، بطوری که در هر نقطه از این شهر که ایستاده باشید، تنها صد متر تا اولین کبابی و حداکثر یک کیلومتر تا بهترین کبابی شهر فاصله دارید. در طرقبه و شاندیز هم زنجیره‌ای طولانی و بهم پیوسته از رستورانها قرار دارند که چاره‌ای جز خوردن کباب، شیشلیک و یا ماهیچه برای شما باقی نمی‌گذارند. مطمئن باشید میراث این شهر تاکنون از عشق کباب چرب شده است.

در هر رنگ از پرچم چیز آشنای دیگری نیز هست، تکه‌های یخزده خامه که به تعداد هشت عدد در هر رنگ جای گرفته‌اند، هشت عدد به احترام امام رضایی که این شهر هرچه دارد از او دارد و این واقعیت به هیچ وجه یک تبلیغ مذهبی نیست.