چشمان همیشه گشنه - 78

لذت خوردن کباب کوبیده با برنج کره‌خورده و کوکا جایی در سنین کودکی، حوالی شش سالگی، کمی بیشتر یا کمتر درک شده، چند سال بعد هم مزه‌ی خوب سماق بر روی کوبیده فهمیده می‌شود و در عنفوان جوانی، پیاز و ماست موسیر هم به بساط عیش چلوکباب کوبیده اضافه شده و کوبیده‌ش دو سیخه خواهد شد. در ایران، یک انسان غیرگیاهخوار اگر آدم باشد، در هجده سالگی همزمان با رسیدن به سن قانونی، به بلوغ دهانی کامل رسیده و از بساط چلوکباب کوبیده هم منتهای لذت را خواهد برد.

اما دهان بالغ مثل سایر اعضای بدن فناپذیر نیست و تا قبل مرگ، اگر بیماری گوارشی خاصی گریبانش را نگیرد، درست مثل سالهای جوانی ما را در درک لذت خوردن چلوکباب کوبیده به همراه متعلقات کامل، یاری خواهد کرد. اینکه این مسیر ایده آل با گذر عمر در اکثر موارد بطرز فاجعه‌آمیزی مسدود می‌شود، ریشه در محدودیت‌های پزشکی و نصیحت دکترها دارد. آنها هستند که پیشنهاد معامله‌ی کاهش لذت را با افزایش طول عمر به ما می‌دهند، پیشنهادی که در اکثر مواقع پذیرفته می‌شود.

من؟ شصت ببعد با هیچ پزشکی معامله نمی‌کنم.

زوال لذت خوردن چلوکباب کوبیده با متعلقات کامل با حذف کره آعاز شده و کم کم لیوان کوکا را از ما می‌گیرند و کبابمان را یک سیخ می‌کنند. ماست موسیر چرب و سماقی که یبوست‌آور است نیز کنار گذاشته می‌شوند. به دست خودمان بساطی اینچنین مفرح و زندگی‌بخش را به بهانه عمر بیشتر برمی‌چینیم و بهشت را با بشقابی ناقص و خشک عوض می‌کنیم. بشقابی که به کاسه سوپی نیز نمی‌ارزد.

عزیزان سالخورده را مجبور نکنید به بهانه کمی بیشتر زنده ماندن، لذت خوردن چلوکباب کوبیده یا هرچه آنچه لذت بخش و برای سلامتی مضر است، را کنار گذارند. آنها را در این فشار و اجبار خودخواهانه قرار ندهیم. بپذیریم که آنها در هر صورت خواهند مرد و تنها چیزی که می‌ماند، این دغذغه است که آیا ایشان از زندگی لذت بردند یا ناکام از بین ما رفته‌اند. پس کام بگیرید قبل از آنکه از کامتان بگیرند.