گوسفند ماشینی زنده در دست بشر برای تبدیل گیاه به گستره متنوعی از محصولات مورد استفاده انسان است. وسیله‌ای زنده که با بیشترین بازده علف، کاه و خار بیابان را به گوشت، پوست، نخ، کله‌پاچه و شیر تبدیل کرده و هیچ منتی هم بر سر صاحبش نمی‌گذارد و اصلن متوجه سرنوشت محتومش نیست که فرصتی برای اعتراض و احقاق حقوق پیدا کند.
اینکه این ماشین جان دارد و ما هم جان داریم، آیا دلیل موجهی برای این است که از این وسیله استفاده نکنیم؟ خیر چون این وسیله یک موتور زیستی بهینه‌شده است و مخالفت با استفاده از آن بدلیل جان داشتن، مثل مخالفت کلیسا با پیشرفت‌های پزشکی در زمینه لقاح مصنوعی و تولیدمثل بشر از زیر بوته است، مخالفتی مردود و دست و پاگیر.
با آمدن بهار، فصل زایش گوسفندان هم فرا می‌رسد و شیر گوسفند هم کم‌کم در لبنیاتی‌های سطح شهر پیدا می‌شود. شیری که بر خلاف شیر گاو، در تمامی طول سال قابل دوشیدن نیست اما در عوض بسیار چربتر و پرمزه‌تر است. طعم تند گوسفندی دارد و رنگش بوضوح زردتر از شیر گاوست. رنگی که ناشی از سوپرخامه‌ای سخت‌هضم است که بگفته روستایی‌ها بعد از خوردنش اگر در آفتاب بخوابید، دیگر بیدار نخواهید شد. اما اگر خامه مذکور درست استخراج و تخلیص شود، آنگاه کره گوسفندی و به تبع آن روغن‌زرد و چند ستاره نورانی دیگر از دل آن شیر طلوع خواهد کرد.
طعم گوسفندی مثل طعم ماهی‌ست، سانتیمانتالیسم رایج در جامعه حتی از یک خرده آن نیز بیزار است و از آن طرف تفکر نوستالژیک‌دوست جامعه عاشق طبیعت دست‌نخورده و بدوی آن طعم است و طرفدارانش در انتظار بهار و طعم شیر گوسفند، بی‌صبری می‌کنند.
اگر از شدت و قدرت طعم شیر گوسفند هراسانید، می‌توانید ناجوانمردانه با شیر گاو رقیقش کنید اما اگر به همراه طعم‌دهندگانی مثل هل و گلاب و سیاهدانه از آن شیربرنجی سفت بسازید و با شیره سرخ نبات بخورید، آنگاه طعم تند و گستاخ گوسفندی تحت سیطره ترکیبی چندگانه از معطرسازهای طبیعی و مفرح، رام شده و فرصت خوردن دسری خوش‌طعم و لذیذ را برای شما فراهم می‌سازد.
پ.ن. ای گیاهخوارانی که حتی شیر هم نمی‌خورید آیا تابحال دوشیده شده اید؟ امتحان کنید، مایه مسرته.
No comments:
Post a Comment